De toekomst van werk

Onze wereld gaat in sneltreinvaart digitaal en exponentiële technologieën beloven de geboorte van een geheel nieuwe economie.

Technologieën als robotica, A.I., 3D-printing, augmented reality, Internet of Things (IOT) en blockchain hebben nu al een grotere impact op onze wereld dan veel mensen beseffen. Naarmate deze ontwikkelingen zich van de rand tot de mainstream ontwikkelen, zal het effect ervan seismische verschuivingen teweegbrengen in het bedrijfsleven en in de manier waarop wij werken. En ons persoonlijk leven zal waarschijnlijk totaal veranderen op manieren waar we nog niet eens aan gedacht hebben.

De technologie komt ook steeds dichter bij ons fysieke zelf. We krijgen er zelfs last van. In Zweden hebben meer dan 3.000 mensen een chip in hun hand geïmplanteerd [1] en kunnen ze zelfs een treinticket boeken met alleen hun chip. Dat brengt draagbare technologie verder dan de meeste mensen een decennium geleden nog aanvaardbaar achtten. En het is niet alleen door de mens gemaakte technologie die ons beïnvloedt. We zijn zelfs onze weg naar een langer leven aan het biohacken en beginnen actief geluk te hacken.

Volgens vele futuristen en wetenschappers is het niet ondenkbaar dat mensen tegen 2030 150 jaar of meer zullen leven. Biohacking zal ons toegang verschaffen tot delen van onszelf waar monniken tientallen jaren voor hebben moeten mediteren om ze te bereiken. Voeg dat bij de exponentiële vooruitgang in ons begrip van het verband tussen onze geest en ons lichaam, de verbeterde behandeling van ziekten, en ons vermogen om ons DNA te lezen en te veranderen, en we hebben het potentieel om onze tijd op deze planeet te transformeren.

Al die technologische vooruitgang levert niets op als we onszelf niet dwingen ons denken en ons gedrag te ontwikkelen om bij te blijven. Wat is het nut van al die verandering als we er niets nuttigs mee doen?

Als wij ons denken niet even snel ontwikkelen als de technologie, zullen wij lege vaten worden met heel weinig in te brengen. Het lijdt geen twijfel dat veel van onze banen in de zeer nabije toekomst door slimme technologie zullen worden geautomatiseerd. Dat betekent dat wij allen zullen worden uitgedaagd om serieuze vragen te beantwoorden over ons doel en ons nut. Naarmate onze eigen technologie ons steeds overbodiger maakt en ons meer vrije tijd geeft, zullen we gedwongen worden een aantal uitdagende vragen te beantwoorden:

• Wie zijn we, en waarom zijn we hier?
• Wat betekent het om mens te zijn?
• Hoe leid ik mijn leven en hoe ziet nuttig werk eruit?

Vaardigheid versus Wil

Wij leiden nog steeds mensen op voor een wereld die niet meer bestaat. Ons hele onderwijsstelsel en onze hele economie zijn de afgelopen 100 jaar gericht geweest op mensen die de vaardigheden leerden die nodig waren om grotendeels repetitieve en routinematige taken uit te voeren. We hebben mensen geleerd hoe ze procedures moeten volgen en hoe ze consistente resultaten moeten produceren. De meesten van ons zijn opgeleid voor een leven van “harde vaardigheden” die gemakkelijk gemeten kunnen worden. Het aanleren en uitvoeren van deze gemakkelijk kwantificeerbare “harde vaardigheden” is (en was) een goede zaak. Dat model heeft miljoenen mensen geholpen om economische waarde te genereren, deel uit te maken van het systeem, een huis veilig te stellen, voedsel te kopen, voor hun gezin te zorgen en van hun vrije tijd te genieten.

Maar de dingen veranderen snel. Technologie zal spoedig vele van de harde vaardigheden die wij hebben geleerd te gebruiken om waarde te produceren, vergroten of vervangen. Zelfs beroepsfuncties die vroeger als immuun voor de opmars van de robots werden beschouwd, zullen worden beïnvloed. Sommigen onder hen voelen de gevolgen al en men weet niet wat eraan te doen.

We zullen een manier moeten vinden om relevant te blijven als mensen. In de onzekere tijden die komen gaan, geloof ik dat een sterke wil belangrijker zal zijn dan een sterke vaardigheid.

Harde vaardigheden kunnen worden vervangen, een sterk gevoel voor een doel en een krachtige motivatie zijn uniek voor de mens, en dit zijn de kwaliteiten die steeds waardevoller zullen worden. Doelgericht zijn en werk doen waar je echt om geeft, is misschien wel de grootste troef van toekomstige werknemers.

Hoe blijven we de machines voor?

Sommige deskundigen schatten dat tussen 78% en 86% van de banen in onze huidige economie gebaseerd zijn op harde vaardigheden. De harde werkelijkheid is dat het menselijk lichaam eigenlijk niet erg goed toegerust is om ze gedurende lange perioden zonder aanzienlijke belasting uit te voeren. De meest waardevolle vaardigheden die mensen jaren kosten om te leren, brengen ook met zich mee dat we tijdens het leerproces veel (dure) fouten maken. Die vaardigheden zijn ook niet gemakkelijk uitwisselbaar, waardoor we enigszins inflexibel zijn. Alles wat gedigitaliseerd en geautomatiseerd kan worden, zal dat ook worden – en dat zal leiden tot een dramatische waardedaling. De technologie van de toekomst zal goedkoop, efficiënt en uiterst snel zijn in het automatiseren van repetitieve en routinematige taken. Die taken worden dan handelswaar. Het is volkomen logisch dat bedrijven zullen verwachten dat steeds meer routinetaken door A.I. of door robots zullen worden uitgevoerd en ik verwacht dat dit binnen een decennium zal gebeuren.

Menselijke vaardigheden worden niet naar waarde geschat

Vanaf het moment dat we voet aan wal zetten in de wereld, zijn mensen van nature uitgerust met die waardevolle zachte vaardigheden. Wij zijn begaafd met verbeelding, creativiteit, emoties, empathie en compassie. Hoewel deze vaardigheden momenteel niet altijd in economische termen worden gewaardeerd. Als dat zo was, zou Moeder Terresa miljardair zijn geweest, maar ondanks haar aanzienlijke invloed was ze fiscaal nooit te vergelijken met Jeff Bezos of Mark Zuckerberg.

Onze kinderen wordt geleerd tussen de regels te tekenen, op hun stoel te gaan zitten, niet te dromen en hun mond dicht te houden. Vaardigheden als compassie, intuïtie, empathie, emoties, ethiek en nieuwsgierigheid zijn niet de primaire aandachtspunten op scholen (wat niet verwonderlijk is, aangezien zij in onze huidige economie niet financieel worden gewaardeerd).

Technologie gedraagt zich als een spiegel

Ik doe nu al jaren onderzoek naar ontwrichtende technologieën, en het wordt me steeds duidelijker dat het niet de technologie zal zijn die onze echt grote vragen zal beantwoorden.

Elke nieuwe golf van ontwrichtende technologie voorziet in meer van onze menselijke behoeften en lost meer praktische problemen op, maar creëert tegelijkertijd ook nieuwe problemen van een veel hoger niveau; problemen die nog moeilijker op te lossen zijn. Ironisch genoeg geloof ik dat naarmate we technologisch geavanceerder worden, we ons minder zullen concentreren op de technologie zelf en meer op de mensen die er profijt van trekken.

Ik zie technologie als een spiegel, een die onze innerlijke wereld weerspiegelt. Hoe krachtiger de technologie, hoe duidelijker en reflecterender het beeld in de spiegel wordt. Op het einde zullen we onze ware ik zien terugkijken naar ons door onze technologie.

Dus als technologie zich gedraagt als een versterker en onze innerlijke wereld weerspiegelt (zoals ik geloof dat het doet), wordt het steeds belangrijker dat er iets positiefs in onszelf is om te versterken en te weerspiegelen. Het wordt voor ons van cruciaal belang om een sterk gevoel van doelgerichtheid te hebben, intrinsiek gemotiveerd te zijn, en over een sterke set soft-skills te beschikken om met andere mensen in contact te komen, zodat we allemaal een betekenisvolle impact in onze wereld kunnen hebben terwijl we ons doel nastreven.

Mensen zonder een sterk gevoel van doelgerichtheid die alleen harde vaardigheden kunnen uitvoeren, zullen waarschijnlijk de eersten zijn wier banen worden geautomatiseerd. Als je machine-achtig werk doet, zullen machines je heel snel overtreffen. In de toekomst zal doelgericht en zinvol werk geen luxe zijn, maar een dringende noodzaak.

De toekomst van werk

Hoe zal de toekomst van werk eruit zien?

Wel, als machines het werk met chips kunnen doen, kunnen mensen het werk met hun hart doen. Ik geloof dat de manier waarop mensen zich van machines kunnen onderscheiden (en ze dus voor kunnen blijven) is door hun innerlijke mens te ontwikkelen en op onze soft-skills te bouwen.

Ik geloof dat disruptieve technologieën snel banen zullen vernietigen die onze aandacht niet waard zijn, maar ook een nieuwe generatie banen zullen creëren die veel meer gericht zijn op onze zachte menselijke kwaliteiten. De toekomst van werk zal volgens mij in het teken staan van het kennen van je ware zelf en het gebruik van geavanceerde technologie om met andere mensen in contact te komen. Betekenisvol zijn om je ware zelf en je unieke waarde uit te drukken en in de wereld te projecteren. Zijn wie je werkelijk bent en dat ten volle beleven is de manier om op lange termijn echt geluk te creëren. Dus, wanneer machines veel van onze gebrekkige behoeften hebben geautomatiseerd, zullen wij ons concentreren op onze groeibehoeften, en ons werk zal daar een afspiegeling van worden. Het is tijd om de doel revolutie te beginnen [2].

[1] https://www.euronews.com/2018/05/31/microchips-are-getting-under-the-skin-of-thousands-in-sweden

[2] Dit artikel verscheen eerst op: https://workforceinstitute.org/is-the-rise-of-the-machines-a-curse-or-a-blessing/