Relativity Space brengt 3D printen tot nieuwe extremen

Wat is er gebeurd?

Traditioneel wordt additive manufacturing gebruikt in de lucht- en ruimtevaartindustrie om kleine metalen onderdelen te printen, zoals beugels en brandstofsproeiers. Maar, Relativity Space Inc. hoopt dat scenario te veranderen door groot te denken. Het startende bedrijf is van plan hele raketten te printen met behulp van de modernste technologie. Relativity Space heeft onlangs een fabriek van 1 miljoen vierkante meter in Long Beach gekocht en deze omgebouwd tot een "fabriek van de toekomst" rond Stargate, een zelf ontwikkelde machine die naar eigen zeggen de grootste 3D-printer ter wereld is. Het bedrijf heeft ook geïnvesteerd in de modernste kunstmatige-intelligentietechnologie en robots om de productie efficiënter te maken.

Lees het hele artikel: https://bit.ly/3KXOqAa

Waarom is dit belangrijk?

"Door 3D-printen, kunstmatige intelligentie en autonome robotica te laten samensmelten, pionieren we met de fabriek van de toekomst," zegt Tim Ellis, CEO van Relativity Space. "Ontwricht 60 jaar lucht- en ruimtevaart, [we] een radicaal vereenvoudigde toeleveringsketen bieden, waarbij een raket met 100 keer minder onderdelen in minder dan 60 dagen wordt gebouwd". Dankzij de additieve productietechnologie verwacht Ellis het aantal onderdelen van een typische raket te kunnen terugbrengen van 100.000 tot 1.000 onderdelen. De zesassige robots van het bedrijf kunnen elke seconde ongeveer 10 inch materiaal uitstoten op een grote draaitafelopstelling. Het "directed energy deposition"-printproces maakt gebruik van eigen legeringen die zijn ontworpen om te voldoen aan missiekritische prestatie-eisen. Ellis wil een revolutie ontketenen in de traditionele manier van massaproductie van raketten. In het verleden berustte het trage productieproces op complexe toeleveringsketens, grote fabrieken, vaste werktuigen en uitgebreide manuele arbeid. Het hele assemblageproces neemt gewoonlijk twee jaar of meer in beslag. Met zijn nieuwe productieparadigma wil Ellis de ontwikkelingscyclus terugbrengen van 48 maanden tot zes maanden en de eigenlijke bouwtijd van 24 maanden tot twee maanden.